พระสมเด็จวัดระฆังถือเป็นพระเครื่องยอดนิยมมีหลายกลุ่มหลากหลายเทคนิคชักชวนให้ผมและบุคคลที่หลงใหลในพระสมเด็จวัดระฆังของท่านสมเด็จพระพุฒาจารย์(โตพรหมรังสี)คล้อยตามด้วยเหตุและผลของพวกเขาอันมาจากความน่าจะเป็น การคาดเดาโดยอ้างอิงจากประวัติศาสตร์แบบที่เราๆท่านๆรู้บ้างไม่รู้บ้างมาปะติดปะต่อเป็นเรื่องราวใหม่สนับสนุนพระเครื่องที่พวกเขามีอยู่ในมือ
การเล่นหาพระสมเด็จวัดระฆังแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มหลายกล่มหลักๆก็ได้แก่สายสากลนิยม สายวิทย์และกลุ่มสุดท้ายสายอนุรักษ์ซึ่งมีสมาชิกกลุ่มมากที่สุดอีกทั้งมีจำนวนเพจมากที่สุดอีกด้วย
สำหรับผมสายอนุรักษ์เป็นการศึกษาพระสมเด็จที่อันตรายที่สุด เพราะข้อมูลสับสนปนเปกันไปหมดอะไรเป็นไปได้ทั้งนั้นอย่างเช่นสายอนุรักษ์นิยมอ้างถึงบล็อคพระสมเด็จแต่ละพิมพ์ว่ามีเป็นร้อยๆบล็อคในส่วนตัวผมไม่เห็นด้วยเลยครับเหตุผลเก็เพราะว่าในเมื่อท่านพระสมเด็จพระพุฒาจารณ์โตพรมรังษีท่านทำเพื่อแจกจากตำราหลายๆเล่มบอกตรงกันว่าท่านทำไปแจกไป แล้วทำไมต้องทำบล็อคขึ้นมามากมายเหมือนกับทำเป็นอุตสาหกรมมอีกทั้งถ้าย้อนไปดูตัวเลขประชากรของคนในกรุงเทพมีไม่ถึงล้านคนจะสร้างพระขึ้นมามากมายไปเพื่ออะไร ต่อให้สร้างขึ้นไปแจกคนต่างจังหวัดด้วยก็คงใส่ย่ามไปได้ไม่กี่องค์
อีกกรณีที่ผมสงสัยเป้นอย่างมากที่ข้อมูลหลายแห่งจะเขียนบอกว่าท่านพระสมเด็จพระพุฒาจารณ์โตพรมรังษีสร้างพระตั้งแต่ครั้งเป็นสามเณรข้อนี้ผมเห็นว่าเป้นการขัดกับจารีตประเพณีเป็นอย่างมากทั้งนี้เนื่องจากศิษ์ไม่อาจสร้างหรือแสดงกิจอันใดได้ถ้าผู้เป็นอาจารณ์ยังมีชีวิตอยู่
อ้อเกือบลืมผมไมใช่นักสะสมพระสายสากลนิยมนะครับ ที่เขียนมาก็เพื่อบอกเล่าประสบการณ์ที่พบเจอมาเท่านั้นเอง
ผมไม่ได้เข้าข้างหรือเห็นด้วยกับกลุ่มที่สะสมพระสมเด็จสายสากลนิยมซะทีเดียวนะครับแต่ผมเห็นว่าการพิจารณาความจริงแท้ขององค์พระนั้น้องมีมาตราฐานเข้าตรวจสอบถูกต้องตรงมาตราฐานมากเท่าไหร่ก็น่าเชื่อถือมากขึ้น เกรดสูงขึ้น ค่านิยมก็มากขึนตามลำดับ ก็เหมือนเราซื้อรถนั่นแหละครับรถเฟอร์รารี่ย่อมมีค่านิยมสูงกว่ารถโตโยต้าแน่นอน อ้อเกือบลืมผมไมใช่นักสะสมพระสายสากลนิยมนะครับ ที่เขียนมาก็เพื่อบอกเล่าประสบการณ์ที่พบเจอมาเท่านั้นเอง
